به گزارش حیات، جنگ ۱۲ روزه حماسه‌آفرینی و ایستادگی خیلی از مادران شهدا را به خود دید. مادرانی که اگر چه داغ فرزند بر دل داشتند اما با قامتی استوار بر بالین فرزندانشان حاضر شدند و بر پیکر پسرانشان زانو زدند. پیکرهایی که دیگر گرمایی نداشتند، اما پیامی از عزت را به همراه داشتند.
یکی از همین مادران، مادر شهید محمدعلی علیزاده است. مادری که با نوازشی که از ژرفای وجودش برمی‌خاست، دست بر پیکر سرد محمدعلی گذاشت. گویی می‌خواست آخرین مأموریتش را به بهترین شکل انجام دهد در حالی که در چشمانش افتخار شهادت فرزندش بر سر سفره امام حسین(ع) موج می‌زد، زیر لب زمزمه کرد: من ازت راضی‌ام، تو هم از من راضی باش!
این تنها یک جمله نبود؛ این عهدی بود که در آستانه ابدیت بسته می‌شد. این، والاترین نشانه رضایت از قضا و قدر الهی بود. او می‌دانست که پسرش، آن پاسدار رشید، در زیباترین و باشکوه‌ترین لحظه زندگی، با خدای خود دیدار کرده است. و اکنون، او به عنوان مادری که بزرگ‌ترین ثمره زندگی‌اش را به آسمان فرستاده بود، با دل شکسته اما روحی سرافراز، او را وداع می‌گفت. این وداع، پایان نبود؛ آغاز یک راه جاودانه بود.
شهید پاسدار محمد علی علیزاده، از شهدای است که از امنیت کشورمان دفاع کرد و در نتیجه حملات جنایتکارانه رژیم صهیونیستی به شهادت رسید. پیکر مطهر این شهید ۶ تیرماه ۱۴۰۴ در قطعه ۴۲ گلزار شهدای بهشت زهرا(س) آرام گرفت.
انتهای پیام/
منبع: نوید شاهد
نظر شما